maandag 31 december 2007

Oud en nieuw ... Hij heeft de tijd

Nog eventjes en het nieuwe jaar 2008 kiert open.

Als de klok de laatste minuten van het oude jaar heeft weggetikt, valt 2007 achter ons in het slot.

Weer een jaar voorbij.

Wonderlijk dat vooral die laatste minuten van het jaar de klok zo duidelijk hoorbaar tikt.

Eventjes lijkt de tijd zijn gang te vertragen, de pas in te houden.

We tellen mee tot de klok twaalf keer slaat.

We aarzelen een moment op de drempel.

Beseffen opeens dat wij de tijd niet hebben.

Dat het eerder lijkt alsof de tijd ons heeft.

En wat weten we eigenlijk over de tijd?

Alleen dat hij begrensd is.

Ingeklemd ligt tussen eeuwigheid en eeuwigheid.

De christelijke jaartelling begrenst de tijd door de eerste en de tweede komst van Christus.

Echt christelijke jaartelling is met Paulus belijden dat Jezus Christus gisteren, heden en in der eeuwigheid Dezelfde is.

Ook 2008 is een jaar onzes Heeren.

Wij hebben de tijd niet.

De tijd heeft ons evenmin.

HIJ heeft de tijd.


(Gelezen bij het Reformatorisch Dagblad)

zondag 30 december 2007

Bidden is je vasthechten aan de pijnboom

"Met bidden moet u eerst God Zelf willen krijgen. Als u Hem hebt, zal al het andere volgen. Sta God toe om naar u toe te komen, bij u naar binnen te gaan, u in bezit te nemen. Dan zal Hij u doordrenken van zijn eigen gebeden. Uw gebeden zullen door Hem worden geïnspireerd en daarom door Hem worden beantwoord.
Bidden is als het vasthechten van een kommetje aan de gewonde zijde van een pijnboom, zodat de geurige hars daarin kan vloeien. Hecht u nu aan de zijde van God - de gewonde zijde, zo u wilt - en laat uzelf vollopen met zijn genade. U neemt het leven van God Zelf in u op."
(E. Stanley Jones in "Ik zeg PAPA" van Larry Crabb, pag. 55)
Larry Crabb sluit meteen de volgende gedachte daarbij aan:

De Christelijke schrijver Ravi Zacharias zegt het zo:
"Gebed is niet het middel om onze wil te verwezenlijken, maar het middel dat Hij gebruikt om onze wil op orde te brengen zodat we met blijdschap zijn wil ontvangen."
En hij voegt er deze raad aan toe:
"Zoek een structuur voor uw gebedstijden en voer die structuur in tot zijn eer en glorie en tot uw vreugde en steun."

zaterdag 29 december 2007

Moeders in gebed

Er is een (relatief) nieuw gebedsinitiatief in ons land, zo leerde ik gisteren uit een mail: ‘Moeders in gebed’.

‘Moeders in gebed’('Moms in touch') is een internationaal gebedsnetwerk, werkzaam in 106 landen. (Zie ook het boek 'Elk kind heeft een biddende moeder nodig' van Fern Nichols).
Het doel: gebed stimuleren voor kinderen, hun vrienden en de scholen.
Sinds januari 2006 bestaat ook ‘Moeders in Gebed’ België. Een 25-tal groepjes komt al samen om te bidden. Het initiatief is gemakkelijk te organiseren en dicht bij huis.

Ben je geïnteresseerd of ken je mensen die mogelijk interesse hebben? De website www.moedersingebed.be biedt meer info.

vrijdag 28 december 2007

Uitzondering op "Gij zult niet doden"

"Dood de zonde, of zij zal jou doden"

("Be killing sin or it will be killing you")

John Owen, 1616-1683, kijk ook hier

Amy Carmichael: opofferende liefde

"Je kunt geven zonder lief te hebben, maar je kunt niet liefhebben zonder te geven"
(Amy Carmichael)


Toen ze God diende in India, kreeg Amy Carmichael eens een brief van een jonge vrouw die overwoog om als zendelinge te gaan leven. Ze vroeg Amy: "Hoe is het leven van een zendelinge?" Amy schreef haar terug met een eenvoudig antwoord:
"Het zendingsleven is gewoonweg een kans om te sterven" ("Missionary life is simply a chance to die.")

Bron: Wikipedia

donderdag 27 december 2007

Waarom Hem iets vragen?

Als kerstcadeau kreeg ik het boek "Ik zeg Papa - over vertrouwelijk en persoonlijk gebed" van Larry Crabb. Ik hoop het de komende tijd te lezen en er uit te leren. Regelmatig kan er op de blog dus wel iets uit opduiken. Hier al meteen de intro uit het boek, een citaat van George MacDonald.

"Maar als God zo goed is als u zegt, als Hij alles weet wat we nodig hebben, zelfs beter dan wij dat zelf weten, waarom is het dan nog nodig Hem om ook maar iets te vragen?

Dit is mijn antwoord:
Stel dat bidden volgens God iets is waaraan wíj in de eerste plaats het meeste behoefte hebben. Stel dat het God in zíjn opvatting over bidden voornamelijk gaat om het vervullen van onze grote, onze eindeloze behoefte - de behoefte aan Hemzelf?
Honger mag een weggelopen kind dan naar huis drijven, uiteindelijk heeft het kind meer behoefte aan zijn moeder dan aan eten. Gemeenschap met God is de enige behoefte van de ziel die uitstijgt boven alle andere behoeften. Bidden is het begin van die gemeenschap en de aanleiding voor dat gebed is een behoefte. Op deze manier begint gemeenschap met God, eenwording met Hem - het enige en werkelijke doel van bidden."

woensdag 26 december 2007

Waarom is Kerst een feest?






Op kerstavond werkte ik mee aan een avond voor kansarme en/of eenzame mensen. Ik mocht er ook iets doorgeven over het evangelie. Hieronder de hoofdlijnen uit die boodschap.

Een van de dingen die me uit het bijna voorbije jaar het meest zijn bijgebleven, waren de foto’s hierboven. Je staat eerst verwonderd over de grootheid van de aarde. Met 6 miljard zijn we ondertussen. Maar foto na foto zie je de aarde vervagen tot een stip, vergeleken met de andere reusachtige hemellichamen.
Hoe klein voel je je dan? We zijn een speldekop op een zandkorrel.
Op zo’n moment kan kan ik mij echt wel iets voorstellen bij de tekst uit Psalm 8 en Hebreeën 2:6: “Wat is de mens dat Gij hem gedenkt?”
Waarom zou God naar ons omzien?

En nochtans is dit feit precies wat Hij gedaan heeft. Dit is wat we elk Kerstfeest in herinnering brengen: dat God aan de mensen dacht, hen liefhad en naar de aarde kwam.
‘De maagd zal zwanger zijn en een zoon baren, en men zal hem de naam Immanuel geven,’ wat in onze taal betekent ‘God met ons’ (Matt1.23).
Dit is een feest waard!
Maar waarom is dit een feest waard? Wat is er zo heuglijk en verwonderlijk en prachtig aan die gebeurtenis, dat ze al eeuwenlang overal ter wereld gevierd wordt? Is het puur een leuke traditie, dat Jezus hier kwam? Als het gewoon is dat God aan ons dacht en eens kwam kijken, dan hebben we daar toch niet veel aan.

Maar laat me illustreren met de volgende situatie uit een gewoon Vlaams gezin. Met de Kerst en met cadeautjes.
Het was al een hele tijd dat de kleine Geert een kasteel van Playmobil vroeg aan zijn ouders. Maar bij Playmobil heb je verschillende kastelen.
Je hebt het grote kasteel van de goede ridders, en je hebt een klein kasteel van de slechteriken.
Natuurlijk vroeg Geert niet het kleine kasteel, maar het grote kasteel.
En zijn ouders hadden erover beraadslaagd wat ze gingen doen. Geen van hen kwam uit een rijk gezin, en ze hadden nooit echt dure cadeaus gegeven met de Kerst. Maar ze wisten dat hun zoontje dit kasteel verlangde boven alle andere verlangens. Na lang nadenken kwamen ze tot het besluit om een kasteel te kopen, maar niet het grote kasteel. Het zou het kleintje worden.

Kerst en nieuwjaar kwamen, en het grote moment was aangebroken. Het pak werd bovengehaald. Even dacht Geertje: dit kan niet waar zijn ... Waauw. Hij opende het, twijfelde even tussen blijdschap en teleurstelling, maar toonde toch vooral dankbaarheid. Hij speelde er maanden mee.

Nu kwam de volgende Kerst er aan, en Geertje had eigenlijk opnieuw maar 1 groot verlangen: het grote kasteel. Zijn ouders beseften dat dit was wat hij echt graag wilde. Ze hadden gezien dat het niet een snel voorbijgaande gril van hem was, en deze keer besloten ze daarom om deze keer een inspanning te doen en het potje voor zijn verjaardag en alle andere feesten in één keer aan te spreken. Ze kochten het grote kasteel. Kleine Geert content natuurlijk.

Hij ging meteen spelen. Na een halfuurtje ging papa kijken hoe Geert zich amuseerde. Zijn zoon genoot duidelijk. En daarom genoot papa. Geert merkte op dat zijn vader stond te kijken en dacht even na. Toen stond hij op, rende naar zijn spaarpot, en haalde er de enige euro uit die erin zat. Hij gaf hem aan zijn papa: “Hier papa, ik weet dat dit zeer veel kost, en ik wil helpen betalen.”

Is dit wat vaders uiteindelijk willen? Dat hun zoons alle inspanningen vergoeden? Nee! Dit was ook wat de vader hier tegen zijn zoon zei: papa wil maar één ding, dat is dat jij geniet van wat ik voor jou gedaan heb. Je kunt me geen groter plezier doen dan intens te genieten van het spelen met je kasteel.

Velen van ons zijn tegenover God als deze zoon: we proberen op de een of andere manier om God terug te betalen voor alles wat we gekregen hebben. We hebben zoveel gekregen van God: elke dag leven, velen een goede gezondheid, een job, eten, vrienden, zon, enz. Alsof we dit met onze ene euro ooit zouden kunnen terugbetalen tegenover zulk een machtig God, die alles kan en die uiteindelijk eigenaar is van alles.

Maar wat erger is: als we eerlijk zijn, dan zijn we vaak niet als deze zoon. Weet je hoe we handelen? We staan recht terwijl onze hemelse Vader naar ons kijkt, we maken ons kwaad en zeggen iets van: “Wat doe jij hier? Dit is wel mijn kasteel, hé! Jij moet hier helemaal niet zijn. Buiten! Ik wil je nooit meer zien. Ik ben de baas over mijn kasteel en het is mijn leven.”

Is dit fair? Tegenover een almachtig God? Neen! Ik denkt dat we het er allemaal wel over eens zijn: een kind dat zo handelt, verdient straf.
Dit is waarom Christus op aarde kwam, dit is ook waarom we feest vieren: Hij nam de straf die wij verdienden op zich.
Hij was de gehoorzame, de liefdevolle zoon van God. In alles. Tot de dood toe. De kruisdood. Hij kwam omdat wij de allerzwaarste straf verdienden: de doodstraf. Zo erg hebben we tegenover God gehandeld.

Maar God wil graag de relatie herstellen. Dit is de boodschap van Kerst. Dat de grote God die alles geschapen heeft, uit liefde mens geworden is. Want Hij wil graag de relatie met ons herstellen. Dit is de ware vrede op aarde die alleen Hij jou kan aanbieden.
De engel zei: ‘Jozef, zoon van David, (... ) Geef hem (je zoon) de naam Jezus, want hij zal zijn volk bevrijden van hun zonden.’ (Mat1:20-21)

Hoe ga jij om met dit grote geschenk van God? Wil je het aanvaarden?
Er zijn uiteindelijk slechts 2 mogelijkheden: of jijzelf zult op een dag de straf dragen die je verdient, of je kunt een beroep doen op het feit dat Christus dit voor je deed. Aan jou en elk van ons deze belangrijke keuze. Zonder Christus is kerst mis.
Maar leer je Christus kennen, dan wordt kerst pas echt zalig. Dit is ook wat ik je van harte toewens: een Kerst waarin je Christus wél degelijk nabij weet. Emmanuel, God met ons.
Vrolijk kerstfeest.

dinsdag 25 december 2007

Kinderen vragen Kerstman om een nieuwe job voor hun ouders

In het Nieuwsblad stond dat de Kerstman dit jaar op zijn postadres in Duitsland een record aantal brieven kreeg. Opmerkelijk: heel wat kinderen vroegen de Kerstman hun ouders te helpen bij het vinden van een nieuwe job.

Volgens de Duitse posterijen zonden zowat 280.000 kinderen van over de hele wereld brieven naar het Duitse postkantoor in Himmelpfort, vlakbij Berlijn. Dat zijn er duizend meer dan vorig jaar. De brieven kwamen uit tachtig landen, onder andere uit China en Eritrea. Meer dan tienduizend mensen bezochten de Kerstman in Himmelpfort.

Hoog op de verlanglijstjes van de kinderen staan computerspelletjes, gsm’s en puppy’s, dus naast de andere job voor de ouders. Moeten ze hun mama of papa te vaak missen?

Schepper wordt mens

"De Schepper van de mens werd mens

opdat het Brood zou hongeren,

de Bron zou dorsten,

het Licht zou slapen,

de Weg vermoeid zou zijn van de reis,

opdat de Almachtige zwak gemaakt worde,

opdat het Leven zou sterven."


(vrij vertaald naar Augustinus, bron: zie vorig bericht)

Kerst, wat een wonder

"Oneindig en toch een zuigeling

Eeuwig en toch geboren uit een vrouw

Almachtig en zich toch moeten voeden aan een vrouwenborst

Onderhouder van het heelal en toch moeten gedragen worden in de armen van een moeder

Erfgenaam van alle dingen en toch de verachte zoon van de timmerman"

Charles Haddon Spurgeon

(gelezen bij Justin Taylor)

zaterdag 22 december 2007

God verlangt om ons te zegenen

"Wat een wonderlijke bemoediging! God wil ons zegenen door voor ons te pleiten. Mogelijk zien we God als terughoudend in het geven, maar de terughoudendheid ligt in werkelijkheid aan onze kant. Kijk naar het bewijs: God heeft ons zowel Christus als de Heilige Geest gegeven om voor ons tussenbeide te treden. God wil ons meer overvloedig zegenen dan we kunnen denken of vragen."

(David Wells in een preek over gebed, naar aanleiding van Rom.8:26-27)

vrijdag 21 december 2007

Kerstquote ... God met ons


'Als ik alle waarheden over Kerst in slechts drie woorden kon samenvatten, dan zouden dit deze woorden zijn: "God met ons".
We zijn geneigd om met Kerst te focussen op de kindertijd van Christus. De grotere waarheid van dit feest is Zijn godheid. Meer verbazingwekkend dan de baby in de kribbe is de waarheid dat deze beloofde baby de almachtige Schepper is van hemel en aarde.'


— John F. MacArthur, Jr. (gelezen op www.epm.org, de site van Randy Alcorn)

donderdag 20 december 2007

Werken of trouw?

"Het is niet de bedoeling dat wij alles doen voor God, maar dat wij Hem zo trouw zijn, dat Hij door middel van ons zijn werk kan doen. Hij rekent erop dat u Hem tot het uiterste dient, zonder klachten en zonder vragen. God wil ons gebruiken zoals Hij zijn eigen Zoon gebruikte."

(Uit: Geheel voor Hem, dagboek door Oswald Chambers, pag. 372, 18 december)

Nog meer dagboeken

Begin deze week besteedde ik al even aandacht aan wat goede dagboeken. Om in 2008 een goede start te nemen - en ook goed te eindigen. Vandaag kreeg ik een infomail van Het Goede Boek met nog wat aanvullingen.
Surf naar www.hetgoedeboek.be, en klik in de rechterkolom op "dagboeken". Je vindt er onder meer nog eentje van Corrie Ten Boom (zie de afbeelding hierbij).

woensdag 19 december 2007

Vaders onmisbaar

Een interessant ANP-bericht (NL) over het belang van vaders ...

"De meeste vaders voeren meer dan twee keer per week een gesprek onder vier ogen met een thuiswonende zoon of dochter. Een op de zes kinderen zegt nooit een-op-een met vader te praten. Van de vaders zegt 2 procent nimmer een persoonlijk gesprek te voeren met zijn kind. Dat staat in het kerstnummer van KRO Magazine dat onderzoek liet doen onder achthonderd vaders en kinderen.

De vaders lieten de onderzoekers weten dat hun kinderen over alles met hen praten, maar dat seksualiteit en emoties onderwerpen zijn die ze liever met moeder bespreken. De ondervraagde kinderen zeggen echter dat de gespreksonderwerpen niet verder gaan dan schoolprestaties of praktische zaken. Volgens psychiater Bram Bakker, betrokken bij het opvoedprogramma 'Omdat ik het zeg' van de KRO, maakt het onderzoek duidelijk dat vaders zeer betrokken zijn bij het wel en wee van hun kinderen. Dat 79 procent trots is op zijn vaderrol is volgens Bakker min of meer logisch, maar dat 71 procent van de kinderen aangeeft trots te zijn op vader, vindt de psychiater "zeer bemoedigend". Zowel vaders als kinderen vinden dat vaders onmisbaar zijn in de opvoeding."

Help kinderen bij drama van echtscheiding

Op cvkoers.nl een artikel hoe de omgeving kinderen kan helpen bij een echtscheiding:
"Verzwijgen is pijnlijker dan benoemen". Het hele artikel van Willemien Lemkes is enkel toegankelijk voor abonnees, maar hieronder wat open is voor elke surfer.


Een echtscheiding is een drama, voor het echtpaar en voor zijn omgeving. Maar hoe erg het voor iedereen ook is, voor de kinderen zijn de gevolgen het ingrijpendst: hun veilige zekerheid valt weg. Als als je ouders al niet te vertrouwen zijn, hoe is het dan met de buitenwereld?

Ieder kind gaat ervan uit dat zijn vader en moeder gewoon bij elkaar blijven. En als dat dan plotseling anders blijkt te zijn, is dat verschrikkelijk. Vaak is er voorafgaand aan de scheiding ook al een periode van veel spanning geweest, waardoor het kind angstig en onzeker is geworden. Ouders denken vaak dat kinderen niet merken dat het slecht gaat tussen hen. Maar kinderen hebben daar wel degelijk last van. Ze hebben er speciale voelhorens voor omdat ze het zo belangrijk vinden dat er harmonie is thuis.

Hoe erg ze de ruzies ook vinden, als de kogel dan door de kerk is en de ouders uit elkaar gaan, wordt álles onzeker. Wie gaat er voor je zorgen, moet je verhuizen, moet je misschien wel naar een andere school? De ene ouder is opeens afwezig, de andere moet vaak meer gaan werken en is ook minder thuis. De vaste grond verdwijnt onder hun voeten.

Orthopedagoge Wilma Corsel vindt het heel belangrijk dat kinderen kunnen praten over alle verwarrende dingen die gebeuren. "Vooral kleine kinderen moeten steeds maar horen hoe het gegaan is, wat er gebeurd is. Ze hebben ook duidelijkheid nodig: het komt niet meer goed tussen de ouders. Want kinderen blijven daar soms tegen beter weten in op hopen. Ze bidden dan ook of papa en mama alstublieft maar weer bij elkaar zullen gaan wonen. Als volwassene moet je dan zeggen dat papa niet meer thuis komt wonen. Ik zou niet zeggen dat een kind dat niet meer aan God mag vragen. Want als je bidt, leg je het bij Iemand neer die luistert, die trouw is en altijd blijft."

"Het netwerk om het kind heen kan daar behulpzaam bij zijn. Oudere kinderen gaan vaak twijfelen aan de trouw van God. Dat is een proces dat sowieso bij het volwassen worden hoort. Volwassenen stellen teleur, degenen waar je zo tegen opzag, blijken ook maar mensen te zijn. De pubers die hiermee zitten, moeten erkenning vinden voor hun moeite. Goede voorbeelden kunnen veel doen. Als een puber bij oom en tante of ouders van vrienden ziet dat een huwelijk ook goed en duurzaam kan zijn, kan het vertrouwen terugkomen. Heel belangrijk is dat de mensen om het gescheiden paar heen niet negatief praten over de ene of de andere partij. Een kind heeft recht op een relatie met beiden."

Als je niet geneest, lopen ze je voorbij

Lezenswaardig artikel over genezing in het Nederlands Dagblad. 2 fragmenten:

1.
"Dineke Sinke had, vertelt ze op haar website, al van jongsaf aan een ziekte waarbij de gewrichten nogal 'los' zaten. Een verzwikte pols of enkel had ze zomaar. Bij haar zwangerschap in 1992 kreeg ze ontstekingen aan de gewrichten, daardoor bekkeninstabiliteit en later een hernia. Jarenlang lag ze vrijwel permanent op bed, met altijd pijn; sinds 2002 kon ze een paar uur per dag op zijn.

Tijdens een avondmaalsdienst op een zondagmiddag in oktober vorig jaar bad de predikant een formuliergebed, waarin gezegd werd dat God met één woord kan genezen - zoals de centurio tegen Jezus zei in Marcus 8 - gevolgd door de bede: 'Spreek, Heer!' Tijdens een stilte daarna voelde het alsof ,,Gods Geest mijn geest aanraakte'', schrijft Sinke. ,,Ik voelde geen enkele pijn meer in mijn lichaam, maar dat kon ook de euforie van het moment zijn. Ik wilde geen valse hoop hebben en teleurgesteld worden. Maar intuïtief wist ik dat ik genezen was, hoewel mijn verstand er niet bij kon.''

Een week later stelde de fysiotherapeut vast - zonder dat zij iets gezegd had - dat de ontstekingen en beschadiging van de gewrichten weg waren."

2.
"Tijdens haar ziekte zeiden mensen soms dat ze meer om genezing moest bidden, of naar genezingsdiensten moest gaan.

Na haar genezing kreeg ze een paar keer de vraag in welke kerk dat gebeurd was, dan wilden mensen met een ziek familielid daar ook naartoe.

Ze bleken vooral last te hebben van het geklaag van de zieke, merkte Sinke. ,,Het was ook onze ervaring tijdens mijn ziekte. Dat juist die mensen over gebedsgenezingdiensten begonnen, met wie je moeilijk van hart tot hart een gesprek kon krijgen. Ze wilden niet horen wat God ons deed ondervinden. Ze wilden niet geconfronteerd worden met lijden waar ze niets aan konden doen. Wat we ook gemerkt hebben, is dat juist die mensen die van God genezing en voorspoed claimen, hun hart verheffen en zich beter voelen dan een zieke. Ze vergeten het glaasje water dat je als zieke nodig hebt. Ze oreren en stallen uit als een marktkoopman wat God allemaal wil geven, maar wat ik niet lijk te willen aannemen. En vervolgens zien ze mij niet meer liggen en lopen als de priester en de Leviet voorbij.'' Dat laatste is een verwijzing naar een gelijkenis van Jezus, over belangrijke mensen in Gods volk die een gewonde man langs de weg niet wilden helpen."

Het hele artikel vind je hier.

dinsdag 18 december 2007

Vertrouw op beloften, niet op omstandigheden

Deze morgen ontdekte mijn assistent, Bryan DeWire, dat zijn vader, die 24 uur geleden nog in goede gezondheid leek, het niet gehaald had bij een spoedingreep aan zijn hart. Deze namiddag belde mijn vrouw me in tranen op, om me op de hoogte te stellen van een zeer moeilijke dag waarbij ze probeert 5 jonge kinderen op te voeden en te onderwijzen. Zeer verschillend, maar reële en pijnlijke ervaringen van Gods voorzienige regering in de levens van christenen die ik liefheb.

Ook vanmorgen las ik deze zin in een pamflet met als titel “Honey Out of the Rock” (Honing uit de Rots), door de puritein Thomas Wilcox:
“Beoordeel Christus’ liefde niet op basis van omstandigheden, maar op basis van beloften”
Ervaringen zijn zeer krachtig. Vaak ervaren we ze krachtiger dan beloftes. Dus is het verleidelijk om voorspoed en gemak als Gods zegen te interpreteren en tegenspoed als Gods afkeuring. En soms zijn ze dit ook. Maar vaak zijn ze dit niet.

Wat we eigenlijk doorheen de hele Bijbel zien is dat de Heer zijn discipelen traint om meer op zijn beloften te vertrouwen dan op omstandigheden. Denk aan Abraham en Sara die wachten op Isaac, of Jakob die Rachel verliest, of Jozef in de slavernij en de gevangenis, of Jobs lijden, of David op de vlucht voor Saul. Denk aan Lazarus en het verdriet om zijn dood en de voortdurende tegenspoed van Paulus. En natuurlijk heeft Jezus het ultieme voorbeeld neergezet door te zien op de vreugde die voor Hem lag toen Hij het kruis verdroeg (Heb12:2).

Vreemd, is het niet? In de Bijbel is pijn vaak het pad naar onuitsprekelijke vreugde, en voorspoed is er vaak een verhindering voor. Wat gebeurt er toch? Eenvoudig dit: God wil dat we meer waarderen wat we niet zien dan wat we wel kunnen zien.
" ... want de zichtbare dingen zijn tijdelijk, de onzichtbare eeuwig." (2Kor4:18)

En we ontdekken dat het meer de pijn is dan de voorspoed die ons doet zoeken naar wat onze ogen niet kunnen zien, en verlangen naar een bevrediging die niet bestaat in deze wereld.

Dus is Thomas Wilcox’ advies waard om in acht genomen te worden. Want zij die een droevig lot te dragen hebben, zo gaat Wilcox verder, zegenen God voor het afschudden van valse fundamenten, voor elke weg waardoor Hij de ziel wakkerhoudt en doet uitzien naar Christus; beter ziekte en verzoeking, dan veiligheid en oppervlakkigheid.

Door Jon Bloom (op de blog van desiringgod.org)

maandag 17 december 2007

Gun jezelf een dagboek in 2008

Het nieuwe jaar is in aantocht. Het ideale moment om te bouwen aan discipline in je geloofsleven. Een dagboek kan daarbij handig zijn. Op geschenkenjacht ben ik even de christelijke boekhandel gaan leegkopen. Ondertussen ben ik op een pak interessante dagboeken gestoten, die ik graag even wat extra aandacht geef.

Als persoonlijke favoriet kies ik het "Bijbels Dagboek" door John Stott. Een zeer mooie uitgave. Het oog wil ook wat, zeker als je er een jaar wilt op kijken. Er hangt een prijskaartje aan vast, maar een auteur als Stott is zijn geld waard. Met elke dag ook nog een leesaanbeveling om verder te lezen in de Bijbel. Vandaag is dit al geen evidentie meer. 432 pagina's dik. Uitgeverij is Ark Boeken.

Een klassieker die je volgens velen toch zeker een keer in je leven moet gelezen hebben, is "Geheel voor Hem", het Bijbels dagboek van Oswald Chambers. Eén of enkele Bijbelverzen per dag, met een overdenking van ongeveer 1 pagina lang. In totaal zowat 385 pagina's (ik heb een oude uitgave bij me liggen, uitgebracht door uitgeverij Kok). Voor 20,50 euro de jouwe.

Ook van Watchman Nee is er een dagboek beschikbaar: "Een tafel in de wildernis". Voor 14,95 euro krijg je 256 pagina's. Uitgeverij Novapres. Iemand in de gemeente was er zeer lovend over.

Bij Banier verscheen (voor het eerst in 2006) "Elke dag een belofte" (369 pag.), met meditaties door de bekende prediker C.H. Spurgeon. Het promotekstje zegt onder meer: "Elke belofte van God, schrijft Charles H. Spurgeon, is een cheque. Het is niet de bedoeling dat je die alleen maar leest, bewondert en dan vergeet. Je moet ermee naar de bank om je handtekening onder de cheque te zetten en het geld in ontvangst te nemen. In dit dagboek schrijft Spurgeon elke dag over één bijbelse belofte. (...) 'Elke dag een belofte' richt zich in de eerste plaats op jongeren. De tekst werd daarom opnieuw vertaald en aangepast aan hedendaags taalgebruik." Van dezelfde auteur is er bijvoorbeeld ook "Een rots om in te wonen".

Een heel interessante uitgave vind ik "Lichtende voorbeelden", een "Dagboek voor ouders" door James & Shirley Dobson. Promo: "Hoe oud je kind ook is: elke dag draait om het inzicht dat een goede opvoeding ligt in de afhankelijkheid van God, en de eeuwige principes van het christelijk geloof. Met onderwerpen als 'het geloof doorgeven', 'opstandige kinderen', dagelijkse bemoediging'en 'loslaten; biedt dit dagboek een waardevol handvat om je kinderen op te laten groeien in geloof."
Deze uitgave van 254 pagina's dik, is te danken aan Focus On The Family/CPC en Barnabas/Jongbloed. Ik heb er even in gebladerd, en het lijkt me zeer de moeite voor zijn doelgroep. De jouwe voor 14,95 euro.

"Samen Onderweg" door Sjoerd & Gerdien Poorta is een "Dagboek voor man en vrouw".
Het wil een handreiking zijn voor alle echtparen die regelmatig willen nadenken over hun huwelijk. Volgens de uitgever is het dagboek "zeer toegankelijk en nodigt het iedere dag uit tot open communicatie tussen man en vrouw." Bij elk stukje zijn vragen toegevoegd. Een belangrijke invalshoek is dat man en vrouw als regel tijd vrij willen maken voor elkaar en zichzelf kwetsbaar op durven stellen. Prijs: 18,50 euro.

Ook voor een specifieke doelgroep is het "Dagboek Voor Jonge Tienermeiden". Het ziet er eigentijds uit en zeer "meidig" (lees: in het roze uitgevoerd). Het promotekstje zegt: "Als jij iedere dag een paar minuten besteedt aan het lezen van dit boek, kom je tot gave ontdekkingen - over God, die van je houdt en voor jou het allermooiste wil! Dit boek staat namelijk boordevol zaken die te maken hebben met Hem en jou! Verhalen die zo uit het leven van een jonge tienermeid als jij komen. Een glasheldere bijbeltekst erbij en een stevige uitspraak maken dat je meer zult begrijpen van wie God is en wat Hij in jouw leven wil doen." Volgens mij een leuk initiatief (van het IBB). Let op dat je je niet vergist wat betreft de leeftijd, de titel zegt dat het voor jonge meiden is. Voor 13,50 euro doe je een belangrijke investering in het geloofsleven van een jong meisje.

Bovenstaande lijst is heel verre van volledig! Er is bijvoorbeeld ook nog "Buitengewone toewijding", met 365 waargebeurde verhalen uit de vervolgde kerk.
Ook dagkalenders zoals "Lichtstralen" blijven voor veel mensen een dagelijkse must.
Ben je nog niet genoeg ingelicht? Surf dan bijvoorbeeld even naar www.leesenluister.nl en typ daar in de zoekfunctie eens "dagboek" in. Je krijgt meteen een gigantische lijst.

zaterdag 15 december 2007

Gebed voor morgen



"Heer, leer me morgen te herinneren wat u me vandaag geleerd hebt"

(Eenvoudig gebed, gelezen in een preek van Mark Dever op www.9marks.org)

Maak kennis met nieuw boek "In Christ Alone"

Ben je het Engels goed machtig, lees dan de eerste 3 hoofdstukken en het voorwoord (door Alistair Begg) van het nieuwe boek van Sinclair Ferguson, "In Christ Alone".
Download hier gratis de pdf. Warm aanbevolen.

Vuistregels voor vredestichters

Donderdag heb ik al even gewezen op het minisymposium over conflicten in de kerk, een organisatie van de Evangelische Alliantie in Nederland. Ook het reformatorisch dagblad heeft er 2 interessante artikels over gepubliceerd:
"Commotie in de kerk nooit sussen" en
"Kerkelijk conflict is als een veenbrand".
Bovendien is er ook de interessante nieuwe website www.vredestichters.nl, met boeiende artikels en downloads voor conflicthantering in kerkelijk of gemeentelijk verband. Er is ook een weblog opgestart.

vrijdag 14 december 2007

Effe geduld

'Geduld hoort bij ons antwoord op de heerschappij van God. Alleen Hij kent de tijd, plaats en omstandigheden van de gebeurtenissen in ons leven. Vaak denken we dat we alles weten, omdat we een klein deeltje van het geheel kennen. Hoe vaak moet de profeet niet gedacht hebben dat de tijd rijp was? (De Oud Testamentische profeet in het algemeen, die zijn profetie doorgaf, maar geen deel had aan de vervulling ervan zoals 1Pt1:12 beschrijft, J.L.) Maar God wist beter. Het beste antwoord op sommige van onze gebeden is "wacht af" en soms gewoon "nee"; niet omdat God niet van ons houdt, maar omdat de plaats en de omstandigheden op dat moment niet goed zijn. In een gejaagde cultuur als de onze doen wij er goed aan de christelijke deugd van geduld te koesteren, dwars tegen de voortdurende drang om succes, resultaat en bevrediging te bereiken, in.'

Donald English in 'De Boodschap van Marcus', pag 35. Hij verwijst daarbij ook naar Kol.1:11, 2Tm3:10, Hebr.6:12 en Jak.5:10. (Foto: tonystone.com)

donderdag 13 december 2007

Conflicten in de kerk

In het Nederlands Dagblad een verslag van een minisymposium over conflicten in de kerk, een organisatie van de Evangelische Alliantie in Nederland. Een paar opvallende quotes:

'Heilige conflicten in de kerk bestaan niet. Er is maar één heilig conflict, en dat is dat tussen God en de duivel. "Zodra jij als mens denkt dat jouw persoonlijke conflict daarmee samenhangt, gaat het verkeerd. Conflicten die wij als mensen hebben zijn nooit heilige conflicten. Wij mogen die niet plaatsen in de grote strijd die gaande is."' (Nederlands-gereformeerde predikant Willem Smouter)

Gisteren werd een brochure gepresenteerd waarin (gemeenteopbouwwerker, JL) Van der Schee samen met conflictbemiddelaar Eddy de Pender praktische handreikingen geeft voor het omgaan met conflicten in de kerk.

'"De eerste handreiking in de brochure, dat conflicten een fact of life zijn - oftewel: bij het leven horen - vond hij (Smouter, JL) op het eerste gezegd klinken als een open deur. Toch vond hij het goed dat de brochure erop wijst dat conflicten in de kerk vaak dieper gaan dan die in - bijvoorbeeld - het bedrijfsleven. Bovendien geven veel christenen volgens Smouter liever niet toe dat in hun kerk ruzie wordt gemaakt."'

Nog Smouter: '"In evangelische kringen leeft toch de gedachte dat, als je écht bekeerd bent, je perfecte liefde en volmaaktheid kunt bereiken. En tja, dan verwacht je conflicten inderdaad niet. Dit terwijl gereformeerden - die van oudsher geloven dat ze geneigd zijn tot alle kwaad - meer zijn doortrokken met de gedachte dat we toch altijd zondaars zullen blijven."'

'Hoewel dit laatste volgens Smouter kan doorslaan in een houding van "hou maar op, het wordt toch nooit wat", voelt hij zich toch meer thuis bij de gereformeerde denkwijze. "Zeker tijdens conflicten moet je altijd stil blijven staan bij je eigen zondige natuur. Dat is nou net de rottigheid."'

'Hij haalde een anekdote aan om dit te illustreren. "Iemand die een conflict had met professor Ouweneel, zei eens tegen hem: 'Ik ben overtuigd van je goede bedoelingen...'. Waarop Ouweneel antwoordde: 'Dan weet je meer dan ik'."'

woensdag 12 december 2007

Verschil religie - evangelie (4)

Religie ziet moeiten als een straf voor zonde. Het evangelie ziet moeite als geheiligd verdriet.

In religie gaat het om mij. In het evangelie gaat het om Jezus.

Bij religie staat centraal dat je overkomt als een goed persoon. Bij het evangelie staat centraal dat je eerlijk bent.

4e deel van een vergelijking tussen religie en evangelie, door Mark Driscoll. Gelezen op www.theresurgence.com. Zoals gewoonlijk vrij vertaald. Het prentje komt van de "startpagina voor individuele vrijheid" ...

Het denkkader van Paulus' gebedsleven (tekst lezing - slot)


Dit is het 5e en laatste deel van de lezingtekst over Paulus als man van gebed, door Jos Vanlede in de reeks "M/V van gebed".
Afbeelding: Paulus op een mozaïek in Ravenna.



Wat als mensen Gods offer verwerpen?
Wat indien zij zichzelf blijven beschouwen als het middelpunt van het heelal en weigeren God als God te erkennen?
Wat gebeurt er als hun hele leven het uitschreeuwt “Ik zal het zelf wel doen, en zal het ook op mijn manier doen”?
Is God werkelijk God, dan moét er vergelding plaatsvinden.

De grootste zonde die een mens kan begaan, is het ontkennen van de realiteit dat wij straf verdienen, en daarmee dus het afwijzen van Gods verzoenende offer.
Er gaat niemand verloren omdat hij een zondaar is; maar mensen gaan reddeloos verloren omdat ze geen vergeving willen.
Daarom zal Gods vergelding zo verschrikkelijk zijn voor hen die het evangelie van Jezus Christus niet willen gehoorzamen en God niet willen erkennen als God. Wie de vergelding afwijst die Jezus Christus zo persoonlijk op het kruis op zich nam, rest er alleen nog de vergelding zelf te ondergaan …

Misschien bent u hier deze avond voor de eerste keer met iemand meegekomen en hoort u voor het eerst iets over Jezus’ wederkomst om te oordelen. Misschien klinkt dit u dreigend in de oren? Maar waarom eigenlijk? Laten we daar een moment over nadenken:
Stel eens voor dat je wagen hier op de parking van het OC ferm beschadigd werd door een stelletje amateurs die er met je auto vandoor wilden gaan. Niet aangenaam om dit mee te maken. Je haalt er de politie. Ze doen de vaststelling en - met alle respect voor de politie hier in Menen - maar hoe groot is de kans dat ze die gasten terugvinden? Nihil? Daar word je pas echt kwaad van!
Maar stel nu dat alles gefilmd werd door een beveiligingscamera, die hier onlangs bij wijze van proef geplaatst is. De daders kunnen zo geïdentificeerd en opgepakt worden. Dat zou pas een opluchting zijn, niet? Gerechtigheid moet nu geschieden, de daders moeten gestraft worden!

Maar verplaats je eens een ogenblik in de schoenen van de dieven. Ze dachten de parking van het OC ongemerkt verlaten te hebben. Dat blijkt nu toch even anders! Hoe zou dat aanvoelen?
Gerechtigheid en oordeel zijn geen angstwekkend vooruitzicht voor wie aan de juiste kant van de wet staan. De grote witte troon van God, de rechterstoel van Christus, het oordeel: het maakt de zaken niet erger voor ons. Het oordeel brengt alleen alles aan het licht; de werkelijkheid, de waarheid.

Iedereen die hier in de zaal zit heeft zaken in zijn leven waar hij zich voor schaamt en die hij het liefst voor iedereen wil verbergen. Iedereen heeft lijken in de kast zitten, iedereen.
Als wij ons al schamen voor onze partner of onze ouders of vrienden of familieleden of collega’s, hoeveel te meer dan niet voor God, voor wie alles naakt en geopend ligt en voor wie niets te verbergen valt? Stel dat het mogelijk is om vanavond nog jouw zaak voor de troon van God te seponeren door de volledige historiek van je leven te wissen, wat zou er dan nog te vrezen zijn?

Dat is nu een van de redenen waarom christenen de wederkomst van Christus niet vrezen: niet omdat ze zo goed bezig zijn, maar omdat ze vergeving ontvangen hebben. God is niet langer hun vijand maar hun vriend in Christus. Ze hebben de realiteit omtrent zichzelf onder ogen gezien en volmondig erkend. Gods oordeel is waarachtig, maar de mens is leugenachtig en heeft vele voorwendsels en excuses om zich te rechtvaardigen.

Maar Jezus kan je niets nieuws over jezelf vertellen, Hem kan je niks wijsmaken zoals dat zo gemakkelijk gaat met hen die je van nabij kennen.
Jezus is de eerste maal niet op aarde gekomen om te oordelen maar om zondaars te redden. Jezus kwam om het leven te leiden dat u en ik hier op aarde moesten leven, en de dood te sterven die u en ik verdiend hebben. En God heeft volledige genoegdoening gevonden in zijn offerdood. Dat heeft Hij bewezen door Jezus uit de doden op te wekken.

Daarom kan Jezus volkomen vergeving en het ware leven schenken aan iedereen die een beroep doet op zijn genade. Als je maar bereid bent om de waarheid over jezelf onder ogen te zien. Hij is ofwel je redder of je rechter. Ben je er klaar voor om vanavond Hem te ontmoeten als het nodig is? Wie kan er jou garanderen dat er nog een morgen komt?

Daarom is het zo’n geweldige misdaad om dit aanbod tot vergeving af te wijzen. Mensen gaan niet verloren omdat ze zondaars zijn, mensen gaan reddeloos verloren omdat ze geen vergeving willen.
Daarom zal de vergelding voor hen die het evangelie van Jezus Christus niet willen gehoorzamen en God niet willen erkennen als God, zo verschrikkelijk zijn.

Dit is wat Paulus glashelder voor ogen heeft als hij gaat bidden: de wederkomst en het Koninkrijk. Zijn oriëntatie en klemtonen in zijn gebeden maken zoveel van onze klemtonen in ons gebedsleven belachelijk. In onze pragmatische materialistische samenleving waar ieder zijn comfort en gemak en zelfvoldoening en respect zoekt, is het hard en moeilijk om een verachte en gekruisigde Messias te volgen, tenzij ons oog gericht is op het einde.
Als wij niet gericht zijn op de nieuwe hemel en de nieuwe aarde zullen vele van onze dagelijkse beslissingen in deze wereld, kortzichtig, onwaardig, bezoedelend en fundamenteel in de verkeerde richting zijn. Wij kunnen niet gericht en efficiënt bidden zonder het juiste perspectief. “DAAROM bidden wij altijd voor u,” zegt Paulus. We hebben gezien dat Paulus zoekende was naar sporen van Gods werkzame genade onder de gelovigen in het vertrouwen dat God zijn volk zal rechtvaardigen met de wederkomst van Jezus Christus. Dat is het denkpatroon dat hij voor zich heeft wanneer hij gaat bidden voor de Thessalonicenzen.

maandag 10 december 2007

Er is maar één iets beter dan vredestichten

1 Hoe goed is het, hoe heerlijk
als broeders bijeen te wonen!

2 Goed als olie op het hoofd
die neervalt op de baard,
de baard van Aäron,
en neervalt op de hals van zijn gewaad,

3 als de dauw van de Hermon
die neervalt op de bergen van Sion.
Daar geeft de HEER zijn zegen:
leven voor altijd.

(Psalm 133)

Conflict is veelvoorkomend. Vrede is kostbaar. Daarom worden vredestichters geprezen. Jezus gaf hen de hoogst mogelijke naam: "Zalig de vredestichters,
want zij zullen kinderen Gods genoemd worden."

De apostel Paulus hechtte heel veel belang aan vredestichten in de gemeente. Sommige van de scherpste woorden die hij ooit sprak waren gericht tot de gemeente in Korinthe omdat ze hun disputen buiten de gemeente brachten voor een uitspraak:
"Ik zeg het om u te beschamen. Is er dan bij u geen enkel wijs man, die uitspraak zal kunnen doen tussen broeders? 6 Zoekt nu de ene broeder recht tegen de andere, en dat bij de ongelovigen?" (1 Korinthe 6:5-7).

Hoe mooi zou het zijn als er onder christenen geen conflicten waren! Maar het was niet zo in de vroege kerk en het zal niet zo zijn tot Jezus terugkomt. Dus wordt dan het op één na mooiste een kerk of gemeente die liefhebbend volwassen en wijs en effectief is in het helpen van zijn leden (en hun verwanten) om conflicten op te lossen op een manier die Christus grootmaakt.

Moge de God van de vrede met u allen zijn.

(naar John Piper, samengevat van volgende link)

Was Maria evangelisch?

Zaterdag werd aan de Evangelische Theologische Faculteit in Leuven een studiedag gehouden "over wat evangelischen en rooms-katholieken bindt en verdeelt". Het Nederlands Dagblad geeft een verslag: "Gezocht: katholiek-evangelische christenen".
Beetje spraakmakend. De vraag in mijn titel mag je zelf beantwoorden, je zult jezelf toch gelijkgeven.

Het denkkader van Paulus' gebedsleven (tekst lezing - deel 4)


Er zit alweer een weekje tussen, maar hier dan het vervolg op de tekst van de lezing over Paulus als man van gebed. Jos Vanlede gaf die lezing in de reeks "M/V van gebed". Afbeelding: Paulus van Tarsus door Rembrandt.


A. Voor gelovigen zal er rechtvaardiging zijn (een levensveranderende realiteit?)

Paulus maakt duidelijk: de dag van Christus’ komst, de dag waarop Christus verheerlijkt wordt in Zijn heiligen, zal voor jullie en voor ons verademing en rust met zich meebrengen. (vers 7)
Onze Verlosser zal gezien worden in heerlijkheid. Hij zal het huidige universum als een verouderd en verworden kleed oprollen en alles vernieuwen. Dan zal de langverwachte definitieve en onomkeerbare scheiding tussen rechtvaardigen en onrechtvaardigen plaatsvinden. Dit zijn de levensveranderende thema’s die Paulus voor ogen heeft. Geloven wij dat echt? Is dit realiteit voor ons? Leven wij daar nu voor?

Concreet zal dit betekenen dat wij dan niet al onze mooie tijd, energie en middelen zullen besteden aan wat tijdelijk en van korte duur is, maar wel zullen investeren in de hemelse bank - waar roest het niet kan aantasten en de mot er niet in kan komen en dieven het niet kunnen wegroven.


B. Voor de overigen zal er vergelding zijn

Maar als er rechtvaardiging is voor gelovigen zal er voor anderen ... vergelding zijn.
“Het is rechtvaardig bij God om hen die u nu verdrukken te vergelden”, zegt Paulus.

“7 en aan u die verdrukt wordt, rust met ons bij de openbaring van de Heer Jezus van de hemel met de engelen van zijn kracht,
8 in vlammend vuur, als Hij wraak brengt over hen die God niet kennen en over hen die het evangelie van onze Heer Jezus niet gehoorzamen.
9 Zij zullen als straf lijden het eeuwig verderf, verwijderd van het aangezicht van de Heer en van de heerlijkheid van zijn sterkte,
10 wanneer Hij komt om op die dag verheerlijkt te worden in zijn heiligen en bewonderd te worden in allen die hebben geloofd; want ons getuigenis aan u is geloofd geworden.”

OOG OM OOG, TAND OM TAND?

In onze tijd vinden velen een begrip als ‘vergelding’ weerzinwekkend. Ook onder evangelische gelovigen is het een nogal ‘vies’ woord. Het wordt vaak misprijzend bestempeld als ‘oog-om-oog-en-tand-om-tandtheologie’, die thuishoort in het O.T., maar niet reikt tot de hoogte van het evangelie van Christus, waar genade regeert en vergelding vervangen is door vergeving.

Het klinkt wraakzuchtig, bekrompen, wreed en volkomen onwaardig in de mond van hen die Jezus navolgen. Jezus zelf riep toch ‘Vader vergeef het hen want ze weten niet wat ze doen!’ Deze ‘beschaafd’ klinkende analyse schiet echter tekort.

Er is het fundamentele principe: vergelding is een noodzaak omwille van de gerechtigheid. Het vergeldingsprincipe ligt aan de basis van de evangelieboodschap. Wanneer kwaad geschiedt, moet er vergelding plaatsvinden. Want Gods heilige naam werd beledigd en God werd gekrenkt. Als God voor eeuwig zou voorbijgaan aan het kwaad, enkel en alleen omdat Hij zo lankmoedig en liefdevol is, zou Hij dan niet tegelijkertijd blijk geven van een totale gevoelloosheid voor ongerechtigheid?

De waarheid is dat elke Christen die al wat langer en dieper over het kruis heeft nagedacht, begint te beseffen dat God niet zomaar een strenge rechter is die oordeel uitoefent, en ook niet zomaar een liefhebbende God die overvloedig vergeving schenkt. Maar God is de Soevereine Heerser, de Hoogheilige God die volkomen rechtvaardig en volmaakt liefdevol is.
Zijn heiligheid eist vergelding, want in zijn liefde stuurde Hij de Zoon om de vergelding voor anderen op zich te nemen.

Het kruis is het onweerlegbare bewijs dat God tegelijk vergelding eist en oneindige liefde betoont. Daarom kunnen we als Christenen vergeving nooit losgekoppeld zien van het kruis. Want vergeving is nooit de vrucht van liefde alleen.
Vergeving is enkel mogelijk omdat,
1) er een duidelijke overtreding geweest is, en
2) er een offer gebracht werd ter compensatie van die overtreding.

zaterdag 8 december 2007

In Hem alleen


Mooi lied, een terechte klassieker in de Engelstalige wereld. Nederlandstalige versie: Opwekking 575

"In Christ Alone"

In Christ alone my hope is found;
He is my light, my strength, my song;
This cornerstone, this solid ground,
Firm through the fiercest drought and storm.
What heights of love, what depths of peace,
When fears are stilled, when strivings cease!
My comforter, my all in all—
Here in the love of Christ I stand.

In Christ alone, Who took on flesh,
Fullness of God in helpless babe!
This gift of love and righteousness,
Scorned by the ones He came to save.
Till on that cross as Jesus died,
The wrath of God was satisfied;
For ev'ry sin on Him was laid—
Here in the death of Christ I live.

There in the ground His body lay,
Light of the world by darkness slain;
Then bursting forth in glorious day,
Up from the grave He rose again!
And as He stands in victory,
Sin's curse has lost its grip on me;
For I am His and He is mine—
Bought with the precious blood of Christ.

No guilt in life, no fear in death—
This is the pow'r of Christ in me;
From life's first cry to final breath,
Jesus commands my destiny.
No pow'r of hell, no scheme of man,
Can ever pluck me from His hand;
Till He returns or calls me home—
Here in the pow'r of Christ I'll stand.

Words and Music by Keith Getty & Stuart Townend
Copyright © 2001 Kingsway Thankyou Music

Christelijke Robinson-deelnemer

Op EO.nl lees je over een christelijke deelnemer aan Expeditie Robinson (Op RTL5, geen idee of die reeks ook hier wordt uitgezonden).

Een stukje van op de EO-site:

'Toch weet je als neutrale kijker niet méér dan dat Willem politieagent is en een aardige, hardwerkende kandidaat. Hoe zagen de andere deelnemers hem? Glimlachend: “Dat vind ik dus zo bijzonder aan mijn deelname. Ik ging vooral mee voor het avontuur, maar gaandeweg ontdekte ik dat Hij me daar wilde hebben. Hoe minder mensen er overbleven, hoe dieper de contacten werden. Ja, ik mag gerust zeggen dat God me heeft gebruikt in soms zeer persoonlijke gesprekken, zowel met kandidaten als met mensen van de crew.” Hij mocht zelfs een droom uitleggen van een kandidaat en bad samen met een enkeling. Ook een T-shirt met de tekst ‘Walk His Trail’ (‘Loop Zijn weg’) uit Johannes 8:12 en het zilveren kruisje om zijn nek lokten reacties uit. (...)'

'In gesprekken vertelde de christelijk opgevoede Willem over de rode draad in zijn leven. “Beter gezegd, de reddingslijn in mijn leven! Ik kan me namelijk niet voorstellen dat God geen rol van betekenis speelt. Nu niet, en zéker niet in de periode dat ik als militair in oorlogsgebieden zat. Nou, als je aan die zelfkant van het leven hebt gestaan, kun je echt niet zonder je geloof. Ik in ieder geval niet.”'

China treedt harder op tegen huiskerken

In China zijn vorige maand veertig leiders van de China Gospel Fellowship gearresteerd. Inmiddels zijn 21 van hen weer vrij. Dat meldt China Aid Association (CAA), een Amerikaanse organisatie die bericht over godsdienstvrijheid.
CAA ziet de arrestatie als een bevestiging van een geheim rapport dat in handen van deze organisatie viel. Dit interne document van de Chinese Communistische Partij bevestigt wat christelijke organisaties die in China werken, al langer vermoedden: er is sinds midden juni een campagne aan de gang tegen de niet-geregistreerde huiskerken. In het document, gedateerd 24 juli 2007, roept de overheid op "infiltratie door vijandige buitenlandse krachten onder het mom van christendom te bestrijden en om de stabiliteit van de samenleving in het religieuze veld te waarborgen".

De plaatselijke overheden krijgen de opdracht "informatie in te winnen over de inhoud van preken, de persoonlijke geschiedenis van (huiskerk)evangelisten, de bronnen van hun fondsen, het stelsel van hun activiteiten, belangrijke leden en de gewone mensen die deelnemen".

(Bericht uit het ND. Het nieuws staat ook op de site van Open Doors, en daar wordt aangegeven dat het op betrouwbaarheid gecontroleerd werd. De foto is eveneens van Open Doors.)

donderdag 6 december 2007

Een handvol goddelijke kritiek

In het christenleven is er plaats voor kritiek: op een godvrezende manier kritiek geven en kritiek krijgen. Mark Dever lanceert op de blog van zijn gemeente enkele suggesties om op een goede manier kritiek te geven.

‘Spreuken 26:28 zegt: “Een leugenachtige tong haat hen die zij kwelt, en een gladde mond bereidt verderf.” Ik denk dat christenen, en in het bijzonder verantwoordelijken, woorden moeten spreken die een weerspiegeling zijn van een hart van wijsheid en liefde tegenover hen met wie spreken. Het is in verband met die opdrachten en mogelijkheden (en vanuit mijn falen om dit goed te doen!!) dat ik deze 5 punten van kritiek geef. Hier verschillende ideeën over HOE kritiek best gegeven wordt:

1. Direct, niet indirect.

(...) Als je niet oplet zul je regelmatig meemaken dat mensen naar je kritische woorden luisteren en zich ondertussen zullen afvragen “wat je nu eigenlijk wilt zeggen”.

2. Ernstig, niet al lachend.
(...) Waarschijnlijk kies ik voor humor uit vrees voor mensen. Ik wil dat ze van me houden, en daarom wil ik hen niet direct confronteren. Ik wil de mogelijkheid bewaren om mijn eigen woorden te relativeren als hun kost hoger uitvalt dan ik had ingeschat. Humor kan daarin een bruikbaar instrument zijn. (...) Ik zou moeten beter weten. Ik zou moeten weten dat als iets waard is om gecorrigeerd te worden, ik de ander respect betoon door dit met ernst aan te pakken. Ik moet nooit lacherig doen over iets waar ik werkelijk bezorgd over ben in iemand anders, zonder dat ik er eerst ernstig met hem of haar over gesproken heb.

3. Als belangrijk, niet als een tussendoortje.
Gelijklopend met het vorige punt, maar er toch van verschillend, is de idee dat de ander verdient dat ik een zekere belangrijkheid aan het onderwerp hecht, of dat ik waarschijnlijk anders helemaal geen correctie zou moeten willen overbrengen. (...) Leg geen beslag op de emotionele energie van de ander door kritiek te geven, als de zaak waarover het gaat niet echt heel belangrijk is.

4. Onder vier ogen, niet publiek.

Een opmerking bij andere mensen kan negatief effect hebben op hun mening over de persoon op wie je kritiek hebt. Waarschijnlijk zal je hen niet allen de nodige uitleg kunnen geven over de grond en soort van je kritiek. (...) Je vriend (die voorwerp is van je kritiek, J.L.) zal waarschijnlijk makkelijker in de verleiding van de boze komen om zich af te vragen wat anderen wel van hem zullen denken (en misschien mensen meer vrezen dan God, J.L.). Je eert hem beter door kritiek in de private sfeer over te brengen.

5. Uit liefde en niet om je gevoel van frustratie over te brengen.
Het is interessant te zien hoe mijn “eerlijkheid” soms geïnspireerd wordt door mijn eigen frustraties. Goede kritiek zou niet “frustratiegedreven” zijn, maar gedreven door “jouw nood”. Als ik ooit kritiek lever op een vriend, dan zou het moeten gebeuren op het moment en op de manier die hem best zal dienen. Niet de manier die het makkelijkst is en emotioneel meest bevredigend. Een manier waarop we liefde betonen is door eerlijk te bemoedigen (niet te slijmen) over de gebieden waarop Gods genade duidelijk te zien is in het leven van je vriend. Hoe meer ze kunnen merken dat we dit echt voor hun goed doen, dat we hen liefhebben en dat we echt het goede in hen zien, hoe minder snel ze trots onze kritiek naast zich neer zullen leggen.’

woensdag 5 december 2007

Onvolkomen en toch geliefd

"Kom ik kort over in bepaalde dingen, schrijf het dan toe aan mijn liefde voor beknoptheid.

Vindt u dat ik naast de waarheid zit in iets, schrijf het dan toe aan mijn onvolkomenheid.

Maar als u hier iets vindt dat bijdraagt aan uw groei en blijdschap in het geloof, schrijf het dan toe aan de genade van God die Hij u en mij verleent.

De uwe, om u te dienen met het weinige dat ik heb."

Citaat van John Bunyan, uit Works, 1:336. Met dank aan de 'cross-centered blog' van Tony Reinke, die deze tekst als mooi mission statement voor zijn bloggersactiviteit gebruikt.

dinsdag 4 december 2007

Waarheen leidt "The Golden Compass"?

Joël Valk en Reinier Sonneveld, filmrecensenten van www.cvfilm.nl, de filmtak van het christelijke opinieblad cvkoers, stellen zich op hun site de vraag "Wat te doen met The Golden Compass?" Deze film wordt wellicht de kerstfilm van het jaar.

"De slechteriken in de kerstfilm van dit jaar heten ‘geestelijken’ en zijn lid van ‘de kerk’. Kijkers zullen dan ook waarschijnlijk in hun vooroordelen over het christendom worden bevestigd. Maar een heksenjacht zoals op Harry Potter is buitengewoon dwaas; dat heeft een tegengesteld effect en versterkt slechts die vooroordelen."

Lees hier over het venijnige in de film, over een betere interpretatie, en meer over hun oproep om werkelijk wijs te zijn: "Natuurlijk moet de waarheid gezegd worden, maar de felheid waarmee het gebeurt, veroorzaakt alleen maar dat nog meer mensen denken dat die kerk uit Pullmans verhaal toch ook de echte kerk is. Ze zullen hun vooroordelen alleen maar meer bevestigd zien, van een kerk die oneigenlijke invloed zoekt en mensen wil onderdrukken. Hoe wijzer we reageren, hoe meer ontspannen en liefdevol, des te krachtiger wordt het verhaal van Pullman ontzenuwd."

Op de (Engelstalige) blog van Albert Mohler vind je nog meer rond de uitdagingen waarvoor "The Golden Compass" ons stelt. Hierbij één zinsnede: "Ik kan me slechts afvragen hoeveel ouders of grootouders hun kinderen of jongeren zullen toelaten om de film te zien en hen de boeken zullen kopen, gelukzalig onbewust van wat er nog volgt in de boeken twee en drie." Met andere woorden: wees goed geïnformeerd. De 2 artikelen volledig lezen lijkt me een goed begin.

maandag 3 december 2007

"Restanten muur van Nehemia teruggevonden"


Vandaag in het Reformatorisch Dagblad het bericht dat Israëlische archeologen denken een stuk van een muur te hebben ontdekt waar jaren vergeefs naar is gezocht: een stadsmuur die Nehemia in de vijfde eeuw voor Christus liet bouwen.

Het persbureau AP meldt het nieuws. Zo staat het in het RD:
"Het muurdeel dat de archeologen aan Nehemia toeschrijven was al eerder opgegraven, maar tot nu toe gedateerd in de periode van de Hasmoneën (142-37 voor Chr.). De ontdekking werd gedaan bij werkzaamheden aan een toren die dreigde om te vallen, zegt de leidster van het opgravingsteam, Eilat Mazar. Onder de toren troffen de archeologen potscherven en pijlpunten aan uit de periode van Nehemia.

In het Bijbelboek Nehemia wordt een gedetailleerde beschrijving gegeven van de wederopbouw van een muur die eerder door de Babyloniërs was verwoest. De ontdekking was een grote verrassing, zei Mazar. Veel geleerden waren juist tot de conclusie gekomen dat de muur helemaal niet bestond."

Ook wij mogen niet te snel zijn met conclusies. De vondst wordt aan de ene kant bevestigd door Ephraim Stern, emeritus hoogleraar archeologie aan de Hebreeuwse Universiteit en voorzitter van de archeologische raad. "De gevonden spullen dateren uit de Perzische periode, de periode van Nehemia", zei hij.

Aan de andere kant is er dan weer minder enthousiasme bij Israel Finkelstein, hoogleraar archeologie aan de universiteit van Tel Aviv. Hij wijst erop dat de potscherven en pijlpunten niet op een vloer of ander structureel onderdeel van de muur zijn gevonden. De muur kan volgens hem ook later zijn gebouwd. „Het is een interessante vondst, maar de muur zou theoretisch ook uit de Ottomaanse periode kunnen dateren”, zegt hij nog in het RD.

Ben je rijk binnen 10 miljoen jaar?

Christenen maken hun evaluaties in het licht van de eeuwigheid. "De wereld met haar begeerte gaat voorbij, maar wie Gods wil doet blijft tot in eeuwigheid." (1Joh.2:17)

Hij is te beklagen, de persoon wiens zelfbeeld en hoop afhangen van vergankelijke dingen. 10 miljoen jaar van hier in de eeuwigheid zal het een beetje dwaas lijken om opgeblazen te doen over de auto waar je nu mee rijdt, de som geld die je verdient, de opleiding die je gevolgd hebt, het aantal boeken dat je bezit, of het aantal keren dat je in de krant kwam. Als je dan al dan niet de Academy Award gewonnen hebt, zal minder belangrijk blijken dan de vraag of je trouw geweest bent aan je echtgenote. Of je een basketvedette was zal minder betekenen dan hoeveel van je rijkdom je genereus weggegeven hebt. Want "wie Gods wil doet blijft tot in eeuwigheid" (1Joh.2:17).

(D.A. Carson, geciteerd en vrij vertaald uit zijn dagelijkse overdenking "For the love of God" op 3 december)

Het denkkader van Paulus' gebedsleven (tekst lezing - deel 3)

Op vrijdag 23 november jl. gaf Jos Vanlede in de Steiger in Menen een lezing over Paulus als man van gebed (in de reeks "M/V van gebed"). Dit is het derde deel van de volledige lezingtekst. De afbeelding hierbij is trouwens een schilderij van de bekering van Paulus. De mp3 van de lezing kan overigens ook nog altijd gedownload worden via www.dropboks.com.

1.C. Paulus dankt God om de “volharding” van de Thessalonicenzen onder ernstige beproeving

DANK & PUBLIEK
Het dankbetoon van Paulus blijft niet tussen vier muren. Nee, hij spreekt vol lof over de Thessalonicenzen temidden de andere gemeentes. Dit betekent echter niet dat hij zichzelf bewierookt, in de zin van: “Kijk eens welk een gemeente ik daar neergepoot heb!” Wel eerder in de zin van: “Heb je al gemerkt hoe krachtig Gods genade actief is onder de Thessalonicenzen? De manier waarop ze de vervolgingen verdragen is opmerkelijk, hé? Gesterkt door hun groeiende geloof en onderlinge liefde gaan deze Thessalonikers ervoor. Wat een voorbeeld, wat een bemoediging voor ons allemaal, als dat geen stimulans is!” Zijn lof voor de Thessalonicenzen is niets minder dan een publiekelijk dankbetoon aan de Here God.

EN WIJ? Dankbaarheid naar Paulus' voorbeeld dient ook dringend bij ons ontwikkeld te worden. Waar hebben we God in de afgelopen week voor gedankt? Overlopen we een gebedslijst van broers en zussen en vrienden, en danken we voor Gods werkzame genade in hun leven? Zijn we enthousiast en dankbaar wanneer de ander meer op Christus begint te lijken, een voorbeeld is in het vertrouwen op God, betrouwbaar en loyaal is aan de lokale geloofsgemeenschap, liefdevol, een geestelijk uithoudingsvermogen betoond? Of blijven we het slechts houden bij dank voor welvaart en materiële voorspoed?

Laten we verder gaan, er valt nog een duidelijke klemtoon te onderscheiden:

2. VERTROUWEN IN HET VOORUITZICHT OP RECHTVAARDIGING

De Thessalonicenzen betoonden vertrouwen in God, onder beproeving. Paulus dankt God daarvoor. Dit vertrouwen was op zichzelf het bewijs dat Gods oordeel rechtvaardig is. “En daarom”, zegt Paulus, “zullen jullie het Koninkrijk van God waardig geacht worden.” Dit betekent niet dat door te volharden de gelovigen de ingang tot het koninkrijk van God verdienen, nee, hun volharding bewijst, demonstreert hun rechtmatige deelname aan het Koninkrijk van God.
Het kritieke keerpunt kwam er in hun leven toen ze het evangelie geloofden (vers 10) Paulus gaat ervan uit dat ‘echte’ Christenen na hun bekering zullen volharden tot het einde. Keer op keer vinden we dezelfde gedachte terug in de Schrift.

“Wie echter zal volharden tot het einde die zal behouden worden”(Mt.24:13)
“Als u in Mijn woord blijft bent u waarlijk Mijn discipelen” (Jh.8:31)
“Want wij zijn metgezellen van Christus geworden als wij tenminste het begin van het vertrouwen tot het einde toe onwrikbaar vasthouden … ” (Hb.3:14; … Ko.1:23; 1Kor.15:2; 1Jh.2:18-19)

Ware Christenen kunnen twijfelen, zoals Thomas, en ten val komen, zoals Petrus. Maar er zal een uitroep van aanbidding volgen zoals bij Thomas en er zullen tranen volgen na bekering, wat tot een definitief herstel leidt. (2Kor.7:10)

TWEE THEMA’S
Het is nu niet mogelijk om in detail te treden over de verzen 5-10. Laten we kort stilstaan bij de 2 thema’s die Paulus zonet geïntroduceerd heeft, die de aanzet zijn tot een volgende stap in zijn uiteenzetting.

1. Het Koninkrijk van God in deze context is het ultieme koninkrijk, het aanstaande Koninkrijk, wanneer Gods bestuur niet langer betwist zal worden. Gods finale triomf die zal uitmonden in een nieuwe hemel en een nieuwe aarde. De verschijning en openbaring van Jezus Christus, de opstanding en het oordeel en Gods definitieve Koninkrijk, de nieuwe hemel en de nieuwe aarde.

2. De volharding die betoond wordt door de Thessalonicenzen is niet zomaar doelloos uithoudingsvermogen, maar het is een standvastig geduldig verdragen met het vooruitzicht van het komende finale glorieuze Koninkrijk. Christenen zijn geen masochisten die kicken op lijden. Hun lijden heeft een doel. Het is niet zomaar nodeloos lijden om te lijden, omdat lijden op zich ‘goed’ zou zijn. Nee ze houden zich gefocust op het einde en daarom zijn ze bereid om te lijden en te verdragen. Het lijden is de manier waarop God zijn kinderen toebereidt en toerust voor het Koninkrijk en de komende heerlijkheid. Als de bekwaming voor het Koninkrijk door lijden heen deel I is van Gods werk, dan mogen we zéker zijn dat deel II zal volgen: de heerlijkheid, de definitieve upgrade! Het lijden omwille van Jezus Christus en het evangelie gaat vooraf aan de heerlijkheid. Als wij met Hem lijden zullen wij ook met Hem verheerlijkt worden.

Beide thema’s hebben het doel van de christen voor ogen en dat is niet zozeer de hemel als zodanig. Maar het is de aanvang van het Koninkrijk en wat het zal betekenen voor de gelovigen en voor hen die het weerstaan.

zaterdag 1 december 2007

Stralende gezichten trekken richting zon


Hoe kunnen we Jezus vandaag volgen? Als we Hem naar waarheid volgen, dan vertonen we het licht van Gods koninkrijk in een wereld waarin de mensen rondom ons struikelen in het donker.

Als we trouw zijn, dan zullen we - zoals Jezus - het licht van het komend koninkrijk uitstralen naar anderen. Lesslie Newbigin geeft een illustratie vanuit zijn eigen ervaring in India. Toen hij op een vroege morgen (terwijl het nog koel genoeg was om een afstand af te legggen) oostwaarts naar een andere stad wandelde, kwam Newbigin andere reizigers tegen die in de tegenovergestelde richting stapten. En hoewel de nacht nog niet helemaal voorbij was, straalden de gezichten van Newbigin en zijn medereizigers in de duisternis. Zij stapten in de richting van het Oosten, en het eerste licht van de aankomende dag werd door hen gereflecteerd. Zo lang de andere reizigers hun weg voortzetten naar het Westen, konden ze zelf de bron van dit licht niet zien. Ze keken in de verkeerde richting. Maar ze wisten dat het licht eraan kwam, omdat ze het zagen in de reizigers die zich oostwaarts begaven.

Velen zijn in onze eigen wereld op weg in de verkeerde richting. Maar als de kerk haar ogen vast gericht houdt op Jezus en zijn koninkrijk, zoekend om Zijn leven gestalte te doen krijgen in de huidige wereld, dan zal dit Zijn licht laten weerkaatsen in haar levens. En misschien dat degenen die we op onze weg ontmoeten, zich dan wel zullen omdraaien om dit licht ook zelf te zien.

(Uit: The Drama of Scripture, door Craig Bartholomew en Michael Goheen)

vrijdag 30 november 2007

Verspil je kanker niet


Eind 2006 verscheen in "TijdSchrift, Magazine voor Pastoraat, Gezin en gemeenteopbouw", een vertaling van een tekst door John Piper en David Powlison. Beide godsmannen uit de VS moesten vorig jaar behandeld worden voor kanker. Ze schreven het stuk in die periode. Klik zeker door voor het hele artikel. Ik neem hier alleen de hoofdlijnen over:

"Ik schrijf dit op de vooravond van een prostaatoperatie. Ik geloof in Gods genezende kracht - door een wonder en door de geneeskunde. Ik geloof dat het juist en passend is te bidden voor beide vormen van genezing. Kanker is geen verspilling als ze genezen wordt door God. Hij krijgt de eer en het is daarom dat kanker bestaat. Niet bidden om genezing kan dus je kanker verspillen. Maar genezing is niet Gods plan voor iedereen. Er zijn trouwens vele andere manieren om je kanker te verspillen. Ik bid voor mezelf en voor u, dat we deze pijn niet zouden verdoen.

DP: Ik, David Powlison, voeg deze overpeinzingen bij de woorden van John Piper op de ochtend nadat ik bericht ontving dat bij mij prostaatkanker werd vastgesteld (3 maart 2006). De tien hoofdgedachten én de eerste alinea's daarvan zijn van hem; de volgende alinea's (voorafgegaan door 'DP') zijn van mij.

1. Je zult je kanker verspillen als je niet gelooft dat deze ziekte Gods plan is voor jou.

2. Je zult je kanker verspillen als je gelooft dat het een vloek is en geen geschenk.

3. Je zult je kanker verspillen als je troost zoekt in je kansen en niet bij God.

4. Je zult je kanker verspillen als je weigert na te denken over de dood.

5. Je zult je kanker verspillen als je denkt dat 'kanker overwinnen' wil zeggen in leven blijven, veeleer dan Christus liefhebben.

6. Je zult je kanker verspillen als je teveel tijd besteedt aan het lezen over kanker en niet genoeg tijd aan het lezen over God.

7. Je zult je kanker verspillen als je toelaat dat ze je de eenzaamheid in drijft, in plaats van je contacten met anderen te verdiepen door blijken van genegenheid.

8. Je zult je kanker verspillen als je bedroefd bent zoals zij die geen hoop hebben.

9. Je zult je kanker verspillen als je met zonde even nonchalant omgaat als voordien.

10. Je zult je kanker verspillen als je er niet in slaagt ze te gebruiken als een middel om te getuigen van de waarheid en heerlijkheid van Christus.
Bedenk dat je niet alleengelaten bent. Je ontvangt de hulp die je nodig hebt: "Mijn God zal in al uw behoeften naar Zijn rijkdom heerlijk voorzien, in Christus Jezus" (Filippenzen 4:19)."

Pastor John

Het denkkader van Paulus' gebedsleven (tekst lezing - deel 2)

Deel 2 van de lezing van 23 november door Jos Vanlede, over Paulus als man van gebed (uit de reeks "M/V van gebed").


1. DANKBAARHEID OM DE ZICHTBARE TEKENEN VAN GODS WERKZAME GENADE

3 Wij behoren God altijd te danken voor u, broeders, zoals het betaamt, omdat uw geloof zich zeer vermeerdert en de liefde van ieder van u allen tot elkaar toeneemt,
4 zodat wij zelf in u roemen in de gemeenten van God over uw volharding en geloof onder al uw vervolgingen en verdrukkingen die u verdraagt
Dankgebeden vormen duidelijk een basisonderdeel van het denkkader dat het gebedsleven van Paulus bepaalt. Waar danken wij voor?
Voor voedsel, voor materiële voorzieningen, voor de toekenning van een hypothecaire lening, voor een vlotte start van onze nieuwe of tweedehandse wagen. Of wanneer we net aan een ongeval ontsnapt zijn in een moment van onoplettendheid. Soms is er een welgemeend dankgebed na herstel bij een ernstige ziekte. Grotendeels ziet het er toch naar uit dat onze dankbaarheid nauw verbonden is met ons materiële welzijn en ons comfort.

WAAR WE DE HEER VOOR DANKEN TOONT ONS HEEL DUIDELIJK WAT ONS HET MEEST DIERBAAR IS IN HET LEVEN.

Daarom lijken Paulus’ dankzeggingen vanuit ons oogpunt op het eerste gezicht nogal vreemd. Juist omdat de dankgebeden van Paulus niet gericht zijn op wat wij gewoonlijk waarderen. Paulus dankt voor de werkzame genade van God in de gelovigen.

1.A. Paulus dankt God allereerst omdat het “geloof” van zijn lezers groeit.

3 Wij behoren God altijd te danken voor u, broeders, zoals het betaamt, omdat uw geloof zich zeer vermeerdert…

Aangezien Paulus God dankt voor hun groeiend geloof, denkt hij hier niet terug aan het moment van hun bekering, maar aan hun groeiend geloofsvertrouwen in God. Daarom zijn die gelovigen in Thessalonica de Heer Jezus zelfs onder al hun intense beproevingen zo trouw.
Vertrouwen in God en getrouwheid, loyaal zijn aan God zijn niet van elkaar los te koppelen.

Deze Thessalonicenzen groeien: ze zijn vandaag niet tevreden met wat ze gisteren bereikt hebben, ze rusten niet op hun lauweren, ze verlangen naar groei. Deze jonge gelovigen willen graag volwassen worden.
Geloof is in wezen een vertrouwensrelatie met God. En net zoals alle relaties, is geloof niet statisch, maar dynamisch en levendig. Er is altijd groeimogelijkheid, een innerlijke drang die ons drijft tot gebed.

1.B. Paulus dankt God dat hun “liefde” jegens elkaar toeneemt.

Niet alleen hun geloof, maar ook de liefde onder elkaar werd merkbaar groter bij deze mensen. En dit was alleen maar mogelijk omdat zij ware discipelen van Jezus Christus zijn. Jezus zelf had er zijn discipelen al nadrukkelijk op gewezen dat dit het onderscheidende watermerk van waarachtig discipelschap is.

Een nieuw gebod geef Ik u: dat u elkaar liefhebt; zoals Ik u heb liefgehad, dat ook u elkaar liefhebt. Hieraan zullen allen weten dat u mijn discipelen bent, als u liefde onder elkaar hebt.(Jh.13:34-35)
12 Niemand heeft ooit God aanschouwd. Als wij elkaar liefhebben, blijft God in ons en zijn liefde is in ons volmaakt.(1Jh.4:12)

Gods volk is echt een bonte mengeling, je hoeft nog maar gewoon rond je te kijken:
- Financieel kan er groot verschil zijn.
- Ook qua opleidingsniveau: sommigen hebben voortgezette studies gevolgd, anderen zijn niet veel verder gekomen dan lager onderwijs.
- Sommigen hebben gouden handen, anderen kunnen nog geen nagel recht in de muur slaan.
- Sommigen zitten erg complex in elkaar, anderen zijn héél voorspelbaar.
- Sommigen leiden een gestructureerd, gedisciplineerd en ernstig leven, anderen leven "losjes uit de pols" en stappen eerder zorgeloos door het leven.
- Er zijn er die hun hart op de tong hebben en extravert zijn, en er zijn er die introvert zijn en weinig of niets zeggen over zichzelf.
En dan heb je telkens ook nog eens alles wat daar tussenin valt.

LOYAUTEIT, GODS WERK
Het enige wat al deze mensen samenbindt is hun loyauteit aan Christus, hun toewijding. Het is het antwoord van de gelovige op Jezus’ onbeschrijfelijke persoonlijke liefde. Net zoals geloof dient te groeien, hoort ook liefde overvloediger te worden onder elkaar. Liefhebben van broeders en zusters: daar moeten we naar verlangen en voor kiezen, door er bewust aan te werken vanuit een groeiend besef van de onvoorwaardelijke liefde die de Heer voor ons héél persoonlijk heeft.
Enerzijds zijn wij zondiger dan wij durven denken, maar anderzijds heeft Christus ons méér lief dan wij ons maar kunnen voorstellen. Alleen vanuit dit bewustwordingsproces kan de onderlinge liefde pas echt overvloediger worden.

Het is belangrijk om ons ervan bewust te zijn dat onderlinge wrevel al spoedig een geloofsgemeenschap kan omtoveren in een kokende pot vol afkeer en bitterheid. Dan ontststaat er vaak een koude oorlog waar iedereen op zijn hoede is en véél zaken verkeerd begrepen worden. Vanuit steeds groeiende vooroordelen, waarin “de tegenstander” ons steeds weer opnieuw bevestigt, met alle gevolgen vandien.
Wanneer christenen het zicht verliezen op hun elementaire verbondenheid in Christus dan beginnen ze zich op elkaar te verkijken en krijg je ruzie. Dit is zo snel gebeurd, juist omdat er zo weinig is wat gelovigen buiten Christus met elkaar verbindt.

Wanneer Christenen echter groeien in liefde voor elkaar, om geen andere reden dan dat ze zich geliefd weten door Jezus Christus, dan is die onderlinge liefde een onmiskenbaar bewijs van Gods werkende genade in hun leven.
Daarom richt Paulus zijn dankbetuiging tot God, het is onmiskenbaar Gods werk.
Het was niet zomaar een enkel individu, ook geen geestelijke elite binnen de groep, maar een hele geloofsgemeenschap die elkaar innig liefhad. Dit is nu zo kenmerkend voor de werkzaamheid van Gods Geest in een opwekking. Willen we dat? Of achten we dit uitgesloten?